.JPG)
Сүүлийн жилүүдэд монгол хүүхдүүд оюуны чансаагаараа дэлхийд танигдаж уралдаан тэмцээнд гайхуулах боллоо. Энэ нь Хатанбаатар багшийн : -Дэлхийн оюун ухааны 19 тэмцээний 14-т нь манай хүүхдүүд тэргүүлсэн гэдэг үгнээс бэлхнээ ойлгогдох бизээ. Үнэхээр ч сүүлийн үеийн хүүхдүүд аливааг ойлгох чадвар, сурах хурдаараа өмнөх үеийнхнээ хол хаяж байна. Томчууд бид л, зургаан настнууд уйлсаар хичээлийн шинэ жилээ угтлаа гэсэн нэг талын мэдээллийг олонд түгээж, уйлж байгааг нь харан өхөөрдөж өөрсдийнхөө сэтгэлийг дүүргэсээр иржээ. Гэтэл нөгөө талд, сургуульд орох нас нь хүрээгүй байхад л уншиж бичдэг болсон, хүүхэлдэйн киноноосоо англи хэл сурчихсан багачууд хажуу хавиргаар дүүрэн байх болж. Энэ намар надтай нэгэн охин дайралдсан билээ. Охин сургуулиасаа, уйлчихсан гарч явсан бөгөөд ээж нь ч нулимс дусааж байхыг хараад хачин их гайхсанаа нуух юун. Тиймээс танил багшаасаа асууж мэдсэнээ энд буулгаж байна.
Охин сургуульд орохыг чин сэтгэлээсээ хүсэж байлаа. Ээж нь ч охиноо дэмжиж харъяа сургуульдаа бүртгүүлэх гэтэл нас нь хүрээгүй буюу 2012 оны нэг сард төрсөн тул дараа жил л сургуульд орох боломжтой юм байна гэсэн хариу өгөөд буцаажээ. Ээж охиныхоо сурах хүслийг нь биелүүлэхийн тулд аргагүй эрхэнд хувийн сургуульд бүртгүүлэн улмаар элсүүлжээ. Улсын сургуулийн ачааллыг хуваалцдаг хувийн сургуульд орж суралцсан ч тус сургуулийн тусгай зөвшөөрөлтэй ярина гэж Боловсролын үнэлгээний төвөөс шаардлага тавьжээ. Аргагүй эрхэнд бяцхан охиныг ирэх жил манайд ирээрэй гэж сургуулийн удирдлага хэлжээ. Охин сургуульд орж чадахгүй болсноо мэдсэн цагаасаа л мэлмэрүүлж эхэлсэн гэж ээж хэлсэн юм. Гэлээ гээд яах билээ... нэгэнт төрийн бодлогоос хазайх боломжгүй тул сургуулийн захирал ч тэр, ээж ч тэр бодит байдалтайгаа эвлэрчээ. Харин охин эвлэрч чадаагүй гэнэ. Тэрээр өглөө бүр эрт босож, үс гэзгээ самнуулаад, ээжийнхээ бэлдэж өгсөн байсан дүрэмт хувцасыг өмсөж цүнхээ үүрээд, гэрийнхээ хаалган тушаа ирдэг гэнэ. Тэгээд л яг гарах болохоороо,
- Заа за тоглосон юм тэ ээж ээ гээд л хувцас хунараа тайлж, эвхэж тавиад энгийн амьдралдаа ордог байжээ. Охиныхоо энэ үйлдлийг өглөө бүхэн хардаг ээжийнх нь сэтгэл өвдөж байлгүй яахав. Ингээд ээж мухардсан байна. Хамгийн гол бас нэг асуудал бол цэцэрлэгийнхээ хамгийн сэргэлэн цовоо сурагч байсан охин нь нэгэнт цэцэрлэгийн наснаасаа томорсон, сургуулийн насанд хүрээгүй болохоороо өдөр гэртээ ганцаараа үлдэх болсонд байлаа.
Нэгэнт харах хүн байхгүй тул ээж ажилдаа, охин гэртээ үлдсээр 2 сар гаруйн хугацааг ардаа үджээ. Эхний үед охин ээжийгээ орой ирэхэд бөөн баяр болон угтдаг байжээ. Гэсэн ч өдөр хоног өнгөрөх тусам цаанаа л гунигтай болж дуугаа хураан, өдөр юу хийснээ ч хэлэхээс цааргалдаг болжээ. Ээжийн сэтгэл дахиад л зовинож эхэлсэн байна. Тиймээс хамгийн сүүлийн удаа сургуулийн захиралтай уулзаж дахин гуйж нөгөө хариугаа сонсоод гарч явсантай би таарсан юм билээ.
Ер нь яг энэ охин шиг цэцэрлэгээ төгссөн ч сургуулийн насанд хүрээгүй шалтгаанаар хэдэн хүүхэд бүтэн жилийг гэртээ ганцаараа өнгөрүүлдэг болоо ? Хүүхэд гэртээ ганцаараа үлдэнэ гэдэг бол эрсдэл юм. Тиймээс сурах хүсэл эрмэлзлэл дүүрэн 5 нас хагастай үрсийг сургуульд сурахыг нь зөвшөөрч болдоггүй юм болов уу? Аливаад заавал гарц байдаг билээ !!!
Ц.ХИШГЭЭ
