36 насандаа Европын аваргын цомыг 7 дахь удаагаа өргөсөн шилдэг тоглогч. Түүнийг өнгөрсөн жил Хятадын Лигт Хятадын Ширээний теннисний холбооноос урьж оролцуулсан. Төлбөр нь тоглолт бүрт 16.000 ам.доллар төлсөн байдаг. Өөрөөр хэлбэл ширээн дээр гарах тоолондоо 16,000 ам.долларын хөлс авч байсан байна. Тэгэхээр Тимо Боллын адил түвшиний тив, дэлхийн хэмжээний теннисчид жилийн 1 сая ам.долларын цалин, харамжийг энүүхэнд хүртэж байна.
Энэ зуур, Монголын нөхцөл ямар байгааг өнгөцхөн харьцуулья гэж санагдлаа. Эхлээд юу байхгүй вэ ? Гэдгийг харья. Монголд мэргэжлийн ширээний теннисчид гэж байхгүй. Ийм бодлогыг огт нэвтрүүлээгүй. Тиймээс энэ тухай ярих дурсах хэрэггүй. Шигшээ баг гэж бий. Тамирчид сонгосон. Сургалт, судалгаа орчин үеийн шатанд биш. Тамирчдад цалин олгодоггүй. Амжилт нэхдэггүй. Хариуцлагын тогтолцоо орхигдсон. Теннисээр хичээллэсэн дийлэнх тамирчид нь ажлын хажуугаар теннис тоглодог. Теннис нь амьдралыг нь авч явдаггүй, ажил амьдралыг нь залгуулдаггүй гэж хэлэж болно. Тиймээс теннисэнд амьдралаа зориулдаггүй. Монголд ширээний теннис хөгждөггүй учир шалтгааны нэг нь энэ гэж теннисний эргэн тойрныхон хэлдэг. Дээр нь хөгжлийн шат дараалсан бодлого гэж үгүй. Сайн сургалт, чадвартай багш хомс. Бодлогоос гадна мөнгө, санхүүгийн дарамт их. Тамирчин гадагшаа, дотогшоо тэмцээн уралдаанд явахдаа зардлаа өөрсдөө гаргадаг. Зарим нэг тохиолдолд Холбоо, удирдлагын зүгээс санхүүгийн дэмжлэг үзүүлэх хэдий ч, санхүүжилтийн систем тогтворгүй. Энэ тухай Хятадын төв телевиз болох ССТВ телевизээр онцолж, хачирхан мэдээлж байсныг санаж байна. Холбооны хариу реакц бол, ажлаа сайжруулах, шүүмжлэлийг хүлээж авахын оронд, хэн ийм юм хийв? цацав?, ямар санаатай гэх утгаар эсэргүүцэж л хүлээж авсан. Дүгнэлт хийгээгүй, ажлаа сайжруулахыг бодоогүй. Өөрсдийгээ шүүмжиллээ л гэж дургүйцэн хүлээн авсан. Тиймээс засарсан ч, өөдөлсөн ч зүйл алга. 10 жил, 5 жилийн өмнө ийм л байсан, ийм л хэвээрээ. Байран дээрээ эргэлдэнэ гэдэг бол, ухралт юм. Ухаад үзвэл, Монголд, одоогоор, мэргэжлийн гэж хэлж болох тамирчин бий. Тэр нас дөч гарсан ч сүүлийн хоёр жил дараалан улсад аваргалсан. Түүнийг теннисчид мэднэ.
.jpg)
4 дэх удаагаа аваргалсан Я.Бэгз гэдэг. Түүнийг Олон улсын тэмцээн, ДАШТ-д холбооноос сүүлийн 3 жил огт явуулсангүй. Зардлаа өөрөө даая ч гэсэн. Нас өндөр гэх шалтгаар. Гэвч теннис өндөр хөгжсөн БНХАУ Монгол улсын аварга Бэгзийг урьж, сарын 7 сая төгрөгийн цалин олгож, хажуугаар нь тэмцээн уралдаанд урьж, зардал мөнгийг нь хариуцан оролцуулж байна.
Тэр УАШТ-д энэ жил түрүүлж, шагналд нь 400,000 төгрөгийн мөнгөн шагнал хүртсэн. Энэ бол Хятадын нэг мужийн тэмцээнд олгодог шагналаас 10 дахин бага байна гэж Бэгз хэлж харьцуулж байсан. Чамлахдаа ингэж хэллээ гэж бодоогүй. Зүгээр л тооны харьцуулалт. ДАШТ-ний бай шагнал 250,000 ам.доллар. Тэмцээний чанар мөнгөн шагналтай шууд хамааралтай гэдгийг Холбоо анхаарч үзэхгүй л байгаагийн илрэл. Улсаас төсөвлөсөн мөнгөн шагналыг л олгож байна гэдгээр ам хаасаар сууж болохгүй л болов уу.
Тимо Боллын тухай бичиж байтал гэнэт ийм зүйл санаанд орсныг буулгачихлаа. Жаран жилийн түүхэн ойгоо энэ жил тэмдэглэх МШТХ, түүний ерөнхийлөгч Гантулга, удирдлагын баг Монголын ширээний теннисний хөгжлийг анхаарсан шиг анхаараасай гэж бодогдлоо.
Ц.ЭНХБАТ
