Зохиолч Чойжилын Чимид гуай Зөвлөлтийн зохиолч Н.Федоренкотой цуг хөдөөгүүр явж байжээ.
Нэг өдөр гадуур явж байгаад Федоренко:
- “Танайд ардын уран зохиолч байдаг юм уу? ” гэж асуужээ.
Тэгэхээр нь Чимид зохиолч тулгамдахдаа:
- “Байлгүй яахав, жишээ нь би байна” гэж хариулчихжээ. Тэгээд эргэн тойрноо хартал гудманд хэдэн хүүхэд тоглож байж. Тэр хоёр тэдэн дээр очиж, Чимид гуай:
- “Хүүхдүүдээ та нар “Би монгол хүн” гэдэг шүлэг мэдэх үү ? ” гэж асууж. Тэгсэн чинь нөгөөх гурван хүүхэд жагсан зогсож байгаад асуусан шүлгийг нь хоолой нийлүүлэн уншиж. Хоёр зохиолчийн сэтгэл зэрэг хөдөлж, тэгэхдээ яагаад ч юм Федоренкогийнх илүү хөдөлсөн гэдэг юм.
Тэрбээр:
-Чимид чи үнэн хэлжээ. “Би монгол хүн” шиг ийм шүлэг бичсэн хүн ардын уран зохиолч байхыг зөвшөөрнө. Хүүхдүүд чиний шүлгийг уншихыг сонсоод ямар шүлэг зохиосныг чинь ойлгож, чамд биширлээ гээд Чимид гуайн гарыг талархалтайгаар атгасан гэдэг Өнөөдөр төрсөн өдөр нь тохиож буй яруу найрагч Ч.Чимид “Би монгол хүн” шүлгээ 1945 онд бичсэн гэдэг. Тэр үед тэрбээр дөнгөж 18 настай байжээ.
БИ МОНГОЛ ХҮН
Аргалын утаа боргилсон
Малчны гэрт төрсөн би
Атар хээр нутгаа
Өлгий минь гэж боддог
Цэнхэр манан суунагласан
Алсын бараа ширтээд
Цэлгэр сайхан нутгаа
Сэтгэл бахдан харахад
Үлээж байгаа салхи нь
Үнсээд байгаа ч юм шиг
Өршөөлт ээжийн минь гар
Илээд байгаа ч юм шиг
Энэрэнгүй сайхан санагдахад
Элэг зүрх минь догдолж
Хосгүй баярын нулимс
Хоёр нүдий минь бүрхдэг.
Өргөн сайхан нутгийнхаа
Өвчүүн дээр нь төрөөд
Өнөр уудам талынхаа
Өнгөт амьдралын төлөө
Амь биеэ зориулдаг
Ариун нандин заншилтай
Өвгөд хөгшид дээдсийн минь
Үрээ гэж найдаад
Үлдээж надад өгсөн
Өнөр Монгол орны
Нар нь намайг гийгүүлж
Нарийн салхи нь үлээж
Намираа хур нь тэжээж
Найртай сайхан орон минь
Надтай хувь нэг байдаг тул
Унасан энэ нутгаа би
Өөрийн бие шиг хайрлаж
Угаасан тунгалаг мөрнөө би
Эхийн сүү шиг санадаг
Энэ нутагтаа би эзэн нь юм
Энхрийлэлд нь өссөн хүү нь юм
Ирээдүйгий нь түмэнтэйгээ босголцох
Их үүрэг хүлээсэн юм
Хэрэв хүн, эх орноо
Хамгаас үнэтэй гэдэг бол
Хээр тал нутгаа
Юунаас ч илүү санадаг бол
Ажиллах хөдлөх бүрдээ
Алхах гишгэх болгондоо
Аугаа орныхоо төлөө бол
Алтан шороо руугаа дайрсан
Атаатны хорт сумыг
Аюуш шиг цээжээрээ таглан
Амиа өгөхөөс буцдаггүй бол
Энэ хүн Монгол хүн
Эх орондоо хайртай хүн,
Энэ хайр нь монголчуудад
Эртнээс хэвшсэн хайр гэнэ
Би монгол хүн болохоор
Биндэрьяа нутгийнхаа төлөө
Бие амь, бүх насаа
Авч байгаа амьсгаагаа
Оргилж байгаа зоригоо
Алины нь ч хайрлалгүй зориулдаг
Төрөлх нутгаа гийгүүлсэн
Нарны туяанд хайртай би
Төвшин талдаа цууриатсан
Эгшигт дуунд дуртай би
Ханагар чөлөөт нутгаа
Харах тусмаа баясаж байна
Халуун амиа дүйхгүй Зүтгэх зориг нэмэгдэж байна.
